Sonofeedback
Jak efektywnie zaplanować terapię…
Przyłożenie głowicy w zespołach cieśni podbarkowej
USG daje fizjoterapeucie nowe możliwości korygowania dotychczas stosowanych technik usprawniania. Poprzez możliwość wspólnego z pacjentem śledzenia pożądanych zmian położenia stawu w ćwiczeniach wspomaganych czy budowania schematów aktywizacji mięśni do autoterapii jaką daje SonoFeedBack (SFB), terapeuta odzyskuje realny wpływ na indywidualizację programu rehabilitacji.
Szkoleni w stosowaniu SFB terapeuci, dotychczas przyzwyczajeni do pewnych warsztatowych schematów prowadzenia usprawniania np. mobilizacji stawu barkowego w zespołach konfliktu podbarkowego, byli zaszokowani skutecznością wyłącznie jednego, precyzyjnego toru ruchu (indywidualnego u każdego pacjenta) jaki poprawiał centrowanie głowy k. ramiennej w panewce łopatki. Okazywało się, że aby uzyskać wyraźną komponentę wypadkowej siły ślizgu dolnego w stawie ramienno-łopatkowym nie wystarczały dotychczas stosowane ustawienia pamięciowe, a wspieranie ruchu terapeuty zaangażowaniem pacjenta śledzącego ruch nasad kostnych na ekranie potęgowało efekt .
Obraz USG przestrzeni podbarkowej podczas techniki sonofeedback dla centrowania głowy k. ramiennej w zespołach cieśni podbarkowej
Mając więc na uwadze SFB mówimy tu nie tylko o „skrojeniu” zestawów ćwiczeń do autoterapii na miarę pacjenta, ale o konkretnych pozycjach kończyny podczas pracy terapeuty mobilizowanej w konkretnym kierunku / płaszczyźnie, w celu zoptymalizowania efektu terapii i maksymalnego skrócenia jej czasu. Jednocześnie aktywizuje to pacjenta śledzącego na ekranie aparatu punkty orientacyjne opisane przez terapeutę (wcale nie muszą być nazywane anatomicznie) do wprowadzania ich w pożądany układ. Toruje to u pacjenta nową świadomość ciała, przyśpiesza zrozumienie wymagań terapeuty oraz pozwala skrócić sesje o wyczerpujące dla terapeuty i pacjenta epickie opisy zadania do domu.
